Zanyar bawer dibin bi pêdivîbûna cengbaziya nezanîbûnê ve û sînordarkirina berferehbûna kembera dadoka wê ya gelerî û dîtina berve çêkirina civaka zanînê a berdêl ji civaka zorkar re, yê li ser yaseyên mafxwar û sloganên birsîn avabûye, lê zanyar di nav xwe de dibêjin bi dîtina xalên hevbeş û baş ve di navbera cemawerên olhez yên vekirî û cemawerên hizrên heyînî de ango dîtina tiştên ku herdû wana dicivîne,li gor komkara hişmendiya bilindtir ji ew girêdanên kevinşopî xwînî û olî ve, taku bi xuristî ve bi encamê kiryarê zanyarî ve bawer bibin, tevî pirbûna dîtinan ji çawaniya gîhiştina wê ve û dûrketina ji dîtina serçilîbûyî a dijminane ve ji devdanên tofekî bi xwe ve, ji ber çi kesê ol li xwe kirî dikare ava bike an hilweşîne û çi kesê ku ala diravîtiya heyînî hildide jî dikare hilweşîn e an ava bike, tundî bi aliyê zanistdariyê an pêşîniyê ve herdû çalakbûna tunebûnê ji hestbûna bi metirsiyê ve li cem takekes belawela kiribû û her jîndarekî mirovî li ser sirûştiya ezeziya a ku di xêra wî ya taybet de dijî, û zanyarî hewil dide dîtinekê li ser evînê wek nasnameyekê û zanînê mîna armancekê ava bike, ji bo zanyar li ser pileyên pend û ramandinê bi hebûna lihevhatî ve rabibe, taku kirdeya evîn û baweriya bi heyînê ve li cem geş bibe ligel encama kiryarê mirovî di heyînê de a bi destketiyê ve tê naskirin bi rêya :